به گزارش مهر، سند اشتغال جوانان در اواخر سال ۸۳ و پیش از تدوین برنامه چهارم توسعه نوشته شد تا در برنامه توسعه مد نظر قرار گرفته و بر مبنای آن عمل شود. این سند توسط شورایعالی جوانان بررسی و به تصویب رسید اولین و مهمترین سند و برنامه عمل راهبردی ملی در حوزه اشتغال بیکاری جوانان بود که در برنامه چهارم توسعه از آن غفلت شد.
در حال حاضر نرخ بیکاری در رده سنی ۱۵ تا ۲۹ سال حدودا دو برابر نرخ بیکاری است که در برنامه چهارم به عنوان هدف سند اشتغال جوانان پیش بینی شده بود. اگر چه در تمامی دنیا و حتی کشورهای پیشرفته تعداد جمعیت بیکاران جوان نسبت به رقم عمومی بیکاری آن کشور بالاتر است ولی این اختلاف رقم در ایران بسیار بالاتر و نگران کننده است. بر اساس استانداردهای بین المللی، نرخ بیکاری جوانان به نرخ بیکاری کل کشور باید ۵/۱ برابر باشد در صورتی که در شرایط فعلی این نرخ در کشورمان بیش از دو برابر است. در واقع افزایش جمعیت جوان موجب رشد قابل توجه عرضه نیروی کار در کشور شده که با رشد ناچیز تقاضای جذب نیروی کار بر عمق مشکلات اشتغال افزوده است به نحوی که در حال حاضر ۹ میلیون و ۸۰۰ هزار جوان واجد شرایط برای اشتغال در کشور وجود دارد.
افزایش نرخ بیکاری جوانان برخلاف اهداف سند اشتغال
گزارش مرکز آمار ایران درباره نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله در سال گذشته نشان می‌دهد که ۲۴٫۷ درصد از فعالان این گروه سنی بیکار بوده‌اند. همچنین تغییرات نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ نشان می‌دهد که این نرخ نسبت به سال ۱۳۸۷معادل ۱٫۷ درصد افزایش پیدا کرده است.
بررسی نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله ( گروه سنی دارای نرخ بیکاری بالا) حاکی است در بهار سالجاری ۴/۲۰ درصد از فعالان این گروه سنی بیکار بوده اند که نسبت به بهار سال گذشته این نرخ ۸/۱ درصد افزایش یافته است.
بیکاری در سنین پایین در وضعیت حادتری است
طبق گفته های معاون طرح های آماری مرکز آمار ایران در تابستان ۸۵، نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال ۹/۲۰ درصد بوده که این میزان در تابستان ۸۶ به ۶/۲۰ درصد کاهش یافته است. از سوی دیگر نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۹ سال در تابستان ۸۵ به میزان ۷/۱۸ درصد رسیده و در تابستان ۸۶ به ۸/۱۸ درصد ارتقا یافته است.
محاسبات انجام شده در زمینه شاخص‌های اشتغال و بیکاری جوانان نشانگر این است که در سال ۱۳۸۴نرخ بیکاری جمعیت جوان کشور ۵/۲۰ درصد بود. نرخ بیکاری جوانان در سال ۱۳۸۵ در گروه سنی ۱۹-۱۵ ساله، ۹/۳۲ درصد، در گروه سنی ۲۴-۲۰ ساله، ۴/۲۶ درصد و در گروه سنی ۲۹-۲۵، ساله ۹/۱۴ درصد بوده است که به وضوح، حاد بودن مشکل بیکاری جوانان را در گروه‌های سنی پایین‌تر که تجربه، مهارت و سواد کمتری دارند مشخص می‌کند.
در سند اشتغال جوانان اولویت برنامه اشتغال برای جوانان ۱۹-۱۵ ساله کارآفرینی و تقویت آن، برای جوانان ۲۴-۲۰ ساله توانمندسازی و گسترش دوره های کارورزی تخصصی و برای جوانان ۲۹-۲۵ ساله ایجاد فرصت های شغلی پیش بینی شده بود.
در این سند اشتغال ظرفیت سازی در تولید و اشتغال با رویکرد استفاده حداکثری از فرصتها، شفاف سازی بازار کار جوانان با رویکرد کاریابی و اطلاع رسانی، فرهنگ سازی و اصلاح نگرش با رویکرد نهادینه کردن اخلاق کار در جوانان، توانمند سازی جوانان با رویکرد ارتقاء دانش و مهارت، ایجاد فرصتهای برابر شغلی برای جوانان با رویکرد عدالت جنسیتی و منطقه ای، افزایش انگیزه کارآفرینی در جوانان با رویکرد بسترسازی و اصلاح قوانین کار و تامین اجتماعی با رویکرد ارتقای انعطاف پذیری و کاهش هزینه استفاده از نیروی کار جوان به عنوان راهکارهایی برای توسعه اشتغال جوانان پیش بینی شده بود.
بر اساس سند باید سالانه ۷۰۰ هزار فرصت شغلی ایجاد می شد
جوان محوری در ایجاد فرصت های شغلی برابر ، متناسب سازی آموزش ها و مهارتها، تسهیل سازی قوانین و مقررات ناظر بر بازار کار، ارتقای فرهنگ و اخلاق کار و کارآفرینی، گسترش بخش خدمات مدرن بدلیل اشتغالزایی قابل توجه این بخش مانند تولید نرم افزار و فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات (ICT)، تشکیل صندوق سرمایه گذاری اشتغال جوانان، فراهم کردن زمینه اجرایی اعزام نیروی کار جوانان ۲۹-۲۰ ساله به خارج از کشور به میزان حداقل پنج درصد فرصت های شغلی داخل کشور و عملیاتی کردن تجارت الکترونیک در حوزه جوانان از برنامه های اجرایی پیش بینی شده در سند اشتغال جوانان است.
در سند اشتغال جوانان مصوب شورایعالی جوانان آمده بود که جمعیت بیکار جوان کشور از حدود دو میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در سال ۸۳ به یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در سال ۸۸ برسد.
همچنین پیش بینی شده بود در صورت اجرای این برنامه نرخ بیکاری جوانان از ۸/۲۵ درصد در سال ۸۳ به ۵/۱۲ درصد برسد و سالیانه به طور متوسط حدود ۷۰۰ هزار فرصت شغلی برای جوانان ایجاد شود و ۵۰ هزار جوان تحت پوشش برنامه ویژه اشتغال در طول سالهای برنامه قرار گیرند.
| شاخص | واحد اندازه گیری | سال ۱۳۸۳(سال پایه) | سال ۱۳۸۴ (اول برنامه) | سال ۱۳۸۸ (سال آخر برنامه) |
| جمعیت جوان | میلیون نفر | ۲۳/۶ | ۲۴/۱ | ۲۴/۳ |
| جمعیت فعال | میلیون نفر | ۹/۹ | ۱۰/۴ | ۱۲/۵ |
| نسبت جمعیت جوان به جمعیت فعال | درصد | ۴۱/۸ | ۴۳/۲ | ۵۱/۳ |
| متوسط سالیانه فرصتهای شغلی کل کشور | هزار نفر | - | ۸۹۶/۶ | ۸۹۶/۶ |
| متوسط سالیانه فرصتهای شغلی جوانان | هزار نفر | - | ۷۱۷ | ۷۱۷ |
| جمعیت جوان بیکار | هزار نفر | ۲۵۴۵ | ۲۴۰۴ | ۱۵۵۸ |
| نرخ بیکاری جوانان | درصد | ۲۵/۸ | ۲۳/۱ | ۱۲/۵ |
| جوانان تحت پوشش برنامه ویژه اشتغال در طول سالهای برنامه | هزار نفر | - | ۵۰ | ۵۰ |
وی با بیان این که ۳۳ درصد فرصتهای شغلی یعنی یک میلیون و ۳۵۰ هزار شغل، در طول برنامه سوم توسعه به جوانان اختصاص یافته بود، افزود: نرخ رشد جوانان در طول برنامه سوم توسعه با ۸/۴ درصد بالاترین نرخ رشد جمعیت در تاریخ کشور بوده که در طی این سالها میانه سنی از ۵/۱۹ سال در سال ۷۵ به بیش از ۲۲ سال رسیده بود.
وزارت کار مجری، سازمان ملی جوانان ناظر
در این برنامه مسئولیت برنامه ریزی ، سیاست گذاری و محل تمرکز و تقسیم بودجه های اجرایی سند اشتغال جوانان به سازمان ملی جوانان واگذار شد و وزارت کار نیز به عنوان مجری تعیین شده بود اما در طول این سالها که سند اشتغال جوانان به اجرا درنیامد دستگاه ناظر یعنی سازمان ملی جوانان نیز مسئولیت خود را در این بخش به فراموشی سپرد.
مسئولان این سازمان معتقدند سازمان ملی جوانان متولی مسایلی است که برای آن مسئول مستقیمی وجود ندارد مانند ازدواج و بحث هویت جوانان ولی در موضوعاتی که در کشور دارای متولی و دستگاه اجرایی است مانند بیکاری این سازمان مسئولیتی ندارد
0 نظرات:
ارسال یک نظر